Ik werd weer geraakt door een sessie.
Dit keer door de stoere, zachte Juliëtte van 10 jaar oud.
Ze kwam omdat ze vastliep. Niet omdat ze dat zo goed kon verwoorden, maar omdat haar lichaam het liet zien: hoofdpijn, onrust, en dat constante gevoel van aan staan.
Vanaf het eerste moment viel me iets op.
Haar houding, haar alertheid, haar blik die alles in de gaten hield.
Niet een kind dat de wereld ontdekt, maar een kind dat de wereld probeert te bewaken.
Langzaam kwam het verhaal naar boven.
Een gezin waarin veel was gebeurd.
Een moeder die het zwaar had en door verlies, verdriet, en de verantwoordelijkheid om het gezin draaiend te houden.
En een dochter die, zonder dat iemand het haar vroeg, begon te dragen wat te zwaar was voor haar leeftijd.
De systemische beweging
In gezinnen waarin iets breekt, ontstaat bijna altijd een innerlijke verschuiving.
Kinderen voelen feilloos aan waar de leegte valt.
Ze stappen naar voren, vullen op, verzachten spanning, zorgen, troosten.
Niet omdat ze dat willen, maar omdat liefde dat doet.
Zo ook bij Juliëtte.
Zij werd de sterke. De stille helper.
Degene die aanvoelde hoe mama zich voelde en daar direct op anticipeerde.
En dan, op een dag, is dat te veel.
Het lichaam zegt stop.
De adem blijft hoog, de schouders gespannen, het kind-zijn raakt uit beeld.
De sessie met Stitch
Tijdens de sessie stond Stitch naast haar.
Niet om iets te doen, maar om er te zijn.
Zijn aanwezigheid bracht rust in de ruimte en ruimte in haar lichaam.
Ze zakte een beetje. Niet door woorden, maar door gevoel.
Aan de kant stond haar moeder.
En precies daar gebeurde iets minstens zo wezenlijks.
Ze keek. Echt keek.
En zag wat haar dochter al die tijd deed.
Dat inzicht dat zachte maar confronterende besef is vaak het begin van heling.
Niet omdat er iets “fout” was, maar omdat er eindelijk gezien wordt wat er onbewust speelde.
De rollen werden zichtbaar. En daarmee konden ze ook weer op hun plek vallen.
Herstel begint bij herkenning
Sensible Coaching gaat over dat stuk.
Over wat niet zichtbaar is, maar wél voelbaar.
Over de beweging in een gezin die vaak pas duidelijk wordt als er stilte valt en een paard dat stil blijft staan.
Juliëtte mocht weer kind zijn.
En haar moeder mocht weer moeder worden.
Zonder oordeel, zonder schuld.
Gewoon met liefde.
💚
Wat een mens niet altijd zeggen kan…
