Van jongs af aan stond mijn leven in het teken van paarden. Na de middelbare school volgde ik de instructeursopleiding in Deurne. Op mijn twintigste had ik een eigen pension- en handelstal, waar ik paarden opleidde en lesgaf. Toen deze moest wijken voor woningbouw, pakte ik mijn studie weer op en behaalde ik mijn diploma Pedagogiek.

Elf jaar werkte ik op een basisschool, in samenwerking met een kinderorganisatie, en werd ik opgeleid tot allround pedagogisch medewerker. Vanuit die rol ondersteunde ik regelmatig het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG), waar ik gezinnen begeleidde met uiteenlopende hulpvragen: opvoedproblemen, complexe scheidingen, vastgelopen patronen en psychiatrische uitdagingen. Ook hielp ik bij het opzetten van VVE-zalen.

In deze jaren ontstond mijn passie voor systeemgericht werken – kijken naar het geheel in plaats van alleen naar gedrag. Het werken met verschillende culturen verruimde mijn blik en versterkte mijn empathie.

Een bijzondere ervaring tijdens een schooluitje bevestigde mijn overtuiging dat dieren diepe verbinding kunnen creëren. Een jongetje uit een oorlogsgebied, dat nauwelijks sprak, begon te stralen en voluit te praten toen hij een cavia vasthield. Zijn hele systeem ontspande. Dat moment raakte me diep en zette mij op het pad van coaching met dieren.

Ik verdiepte me in paardencoaching, volgde opleidingen in Nederland en reisde naar Amerika om te leren van Buck Brannaman, voor mij de belichaming van waarachtig horsemanship. Zijn woorden vergeet ik nooit:
“Listen… you have to see, feel, smell, experience horses and follow your heartbeat.”

Van cowboys en boeren leerde ik door te kijken, te observeren, te vertragen en te voelen. Deze manier van zijn vormt nu de basis van mijn werk met zowel mensen als paarden.

Zo kwamen pedagogiek, systeemwerk, cultuur, trauma, lichaamstaal en het paard samen in wat nu Sensible Coaching is:
“Wat een mens niet altijd zeggen kan…”